Uiteraard zijn wij als organisatie trots op de ontwikkelingen die wij maken en de voortgang die wij zien bij onze medewerkers en deelnemers. Graag geven wij een inkijkje in wat enkele van onze bewoners over ons zeggen.
Boris en Sarah, de kracht om jezelf te zijn.
‘Ik heb geluk gehad dat ik hier bij Phusis terecht ben gekomen. Ze nemen me hier zoals ik ben, hoe moeilijk ik ook doe. Ze proberen oplossingen te verzinnen die bij mij passen.’
Rachid, de kracht om besluiten te nemen en zelf richting te geven
‘Er zijn vervelende dingen met mij gebeurd, waardoor ik niet meer in de bus en trein durf. Ik denk veel aan later; dat is beter dan aan vroeger denken. Ik weet nog niet precies wat ik wil worden. Misschien word ik boer of rijd ik op een wagen die asfalt maakt. Daar praat ik met mijn begeleider van Phusis over.’
Robin, de kracht om nieuwe ervaringen op te doen
Na de scheiding van zijn ouders was Robin ontroostbaar en belandde op straat. Overal waar hij om hulp vroeg, kreeg hij te horen: ‘We kunnen je niet helpen’. De huisarts, het ziekenhuis, een zorginstelling en psychische gezondheidszorg gaven niet thuis (‘U behoort niet tot onze doelgroep’). Robin vertrouwde niemand meer en ging zwerven. Bij Phusis probeert hij stapje voor stapje zijn vertrouwen te herstellen.
Bas, de kracht om te leven
Bas woont al lang bij Phusis. Hij denkt vaak terug aan de begintijd. Hij gebruikte drugs, had schulden en zat in de knoop met zichzelf. De ommekeer kwam toen zijn beste vriend zich aan een brug ophing. ‘Dit nooit’, dacht Bas. Met Phusis bedacht hij een plan om zijn schulden weg te werken. Op eigen kracht lukte het hem daarna ook om van de drugs af te komen. ‘Ik wil later een gezin. Phusis is nu bezig met een huisje voor mij.´ Lees verder: reportage over Bas
Andries, de kracht om vrij te zijn
Andries weet alles van auto’s. Bij Phusis hebben ze geregeld dat Andries zijn rijbewijs kon halen. Ze begrepen dat dit onmisbaar is voor Andries. Hij haalde zijn rijbewijs na zes lessen en hij slaagde in een keer. Vanaf dat moment ging het met hem de goede kant op. Andries heeft drie jaar bij Stichting Phusis gewoond. Nu kan hij zichzelf prima redden; hij voelt zich vrij. Hij heeft een eigen huisje in een dorp even verderop. In het begin kwam hij nog vaak langs om te praten, maar dat is steeds minder nodig. Toch komt Andries graag een bakkie koffie halen. Hij vindt het fijn dat hij altijd bij Phusis terecht kan. Lees verder: reportage over Andries
